Direct beschikbaar : 0
Ben je geïnteresseerd of heb je vragen over onze Valkparkiet? Vraag ons team nu vrijblijvend !
Latijnse Naam: Nymphicus hollandicus
De valkparkiet (Nymphicus hollandicus) is een endemische vogelsoort uit Australië. In tegenstelling tot wat de naam suggereert, behoort de vogel niet tot de parkieten maar tot de kaketoes.
De (in het wild voorkomende) valkparkiet is 30 tot 33 cm lang. De vogel is overwegend grijs met witte vlekken op de vleugels ("schouders"). De vogel heeft een lange staart waarvan de middelste staartpennen langer zijn dan de buitenste. Het mannetje heeft een bleekgele kop en een opvallende rechtopstaande kuif, verder een oranjerode vlek op de oorstreek ("wang"). Bij het vrouwtje is het geel en het rood wat doffer van kleur. Bij het vrouwtje is een regelmatig patroon van horizontale donkere strepen zichtbaar op de buitenste staartveren. Bij mannetjes zijn de staartveren egaal gekleurd
Een metalen kooi met veel horizontale spijlen om te kunnen klimmen. Op de bodem van de kooi is schelpenzand, of een stofvrije, goed absorberende bodembedekking zoals Corbo (maïskorrel) of beukenhoutsnippers raadzaam. Eenmaal per week moet de kooi schoongemaakt worden. Het spreekt voor zich dat de vogel ook dagelijks een portie aandacht nodig heeft, en regelmatig zijn vleugels wil strekken.De plaats van de kooi is erg belangrijk. Als de vogel te dicht bij het raam of de verwarming staat kan hij door de temperatuurschommelingen in de zogenaamde “huiskamerrui” blijven. Tocht door onder andere open deuren of ramen is vanzelfsprekend ook heel slecht. Wanneer men een stelletje in een kooi houdt dient deze ruim genoeg te zjin. Valkparkieten ontspannen zich door hun vleugels en staart te strekken. Ze mogen op deze manier natuurlijk niet hun vederpak beschadigen dus is een ruime kooi wel een vereiste. De minimale maat voor 2 valkparkieten is 80 x 60 x 80 cm.
In de natuur eet de valk gevarieerd en meerdere soorten zaden per dag. De meeste commerciele voeders zijn vrij eenzijdig en bevatten gemiddeld maar zes soorten zaden. Daarom moet iedere dag naast deze voeders nog eivoer en vitamines gegeven worden. Voor de valkparkiet dient men dit ook nog aan te vullen met wat extra gras-en onkruidzaden. Het drinkwater moet natuurlijk altijd vers en schoon zijn. Als aanvulling kan men ze 2x per week een stengel trosgierst geven. De vogels zijn hier gek op en het is tevens tegen verveling, omdat het het natuurlijke voedselzoekgedrag nabootst.
Vogels hebben twee magen; de kliermaag en de spiermaag. In de kliermaag worden sappen toegevoegd en in de spiermaag word door het samentrekken van de maag en met behulp van grit het voer vermalen om goed verteerd te kunnen worden. Het is daarom belangrijk dat er voor de vogel altijd voldoende grit aanwezig is. Ook als men als bodembedekking schelpenzand heeft moet u grit aan de vogel geven. De schelpjes uit het zand worden namelijk te week door de sappen in de kliermaag zodat ze in de spiermaag geen functie meer hebben.
