Papegaaien die momenteel te koop zijn: 0
Ben je geïnteresseerd of heb je vragen over onze Papegaai ? Vraag ons team nu vrijblijvend !
Latijnse Naam: Psittacidae
Deze "echte" papegaaien (Psittacidae en Psittaculidae) vormen een zeer grote groep. De Zuid-Amerikaanse papegaaien zoals de ara's behoren samen met een aantal families die in Afrika voorkomen tot de Psittacidae (Papegaaien van Afrika en de Nieuwe Wereld). De lori's en parkieten uit Australazië en een aantal geslachten waaronder de dwergpapegaaien (geslacht Agapornis) uit Afrika en de vasapapegaaien van Madagaskar behoren tot de Psittaculidae (Papegaaien van de Oude Wereld). Daarnaast worden apart onderscheiden de Nieuw-Zeelandse papegaaien (Strigopidae) en de Kaketoes (Cacatuidae). Kaketoes en Nieuw-Zeelandse papegaaien worden in de spreektaal ook papegaai genoemd, maar ze behoren niet tot de "echte" papegaaien. De meeste soorten komen in de Tropen voor en zuidelijk daarvan op het gehele Zuidelijk Halfrond.
Kenmerkend voor papegaaiachtigen is de sterke korte kromme snavel die zeer geschikt is voor het kraken van harde zaden en noten. De ondersnavel kan onafhankelijk van de bovensnavel worden bewogen. Papegaaien hebben een korte hals en vier tenen, waarbij twee tenen naar voren staan en twee naar achteren. Dit maakt de vogels tot zeer goede klimmers. Bij het klimmen wordt ook de snavel gebruikt. In tegenstelling tot andere vogels hebben de meeste papegaaien geen vetproducerende stuitklier waarmee ze hun verenkleed in conditie kunnen houden. In plaats daarvan gebruiken Zuid-Amerikaanse papegaaien en de kaketoes hun donsveren, die afbrokkelen tot een poeder. Afrikaanse soorten zoals de grijze roodstaart hebben wel een stuitklier. De stof die door deze klier geproduceerd wordt verspreiden zij over hun verenkleed. Hierdoor is hun snavel voorzien van een grijs laagje. Papegaaien zijn meestal kleurrijke vogels. Er zijn vaak geen uiterlijke verschillen tussen mannetje en vrouwtje, hoewel dit bij verschillende soorten wel het geval is. De vogels zijn beroemd om het nadoen van menselijke geluiden. Wilde papegaaien doen dit overigens niet, ook al leven ze in de buurt van menselijke nederzettingen.
Zorg voor een ruime kooi met genoeg speelgoed zodat de vogel zich niet verveelt, want dit kan tot verenpikken (stress) en agressief gedrag leiden. Af en toe wat vers fruit geven mag ook, dit hebben de dieren graag, let wel op dat men niet teveel citrusvruchten geeft, dit werkt diareebevorderend. Een stuk appel kan geen kwaad. De vogels houden ook van een bad, hiermee halen ze stof uit hun veren. De kooi dient wekelijks gereinigd te worden.
Papegaaien eten een gevarieerd dieet. Zaden en vruchten zijn belangrijk, maar ook nectar, stuifmeel en ongewervelde dieren worden gegeten. Een klein aantal soorten voedt zich bovendien met aas of jaagt zelf. Van de kea (die meestal tot een andere familie, de Strigopidae gerekend wordt) is bijvoorbeeld bekend dat hij jonge stormvogels en schapen aanvalt en kan doden. De zeer kleine spechtpapegaaien zijn ook een uitzondering en kunnen zich met korstmossen voeden. Om het gif in sommige vruchtensoorten te neutraliseren eten sommige papegaaiensoorten klei. Daartoe bezoeken ze groepsgewijs (meestal) vaste plaatsen. Het is onmogelijk het dieet van papegaaien in de natuur voor huiskamervogels exact na te bootsen. Er zijn diverse uitgebalanceerde voedingen op de markt die voor een groot deel in de behoeften van de vogel kunnen voorzien, dit kan een pelletvoer zijn maar ook een uitgebalanceerde mengeling van zaden, noten, gedroogde groenten en gedroogde vruchten. Uiteraard is het belangrijk dat vruchten en groenten waar mogelijk vers gegeven worden. Ook de palmnoot is een heel belangrijke noot in de voeding van bijvoorbeeld Ara, grijze roodstaart, palmkaketoe en diverse andere papegaaiensoorten. Van de grijze roodstaart is bekend dat zijn natuurlijke dieet voor 80 procent uit de palmnoot bestaat. Ook deze palmnoot is tegenwoordig bij gespecialiseerde dierenwinkels te verkrijgen.
Papegaaien werden in de oudheid al door de Grieken gehouden die de vogels 'bittakos' noemden. Verder waren ze veel geziene gasten aan boord van schepen, waardoor ze in allerlei landen werden geïntroduceerd. Soorten die thans veel als huisdier worden gehouden zijn de amazonepapegaaien en de grijze roodstaart. Papegaaien accepteren in gevangenschap de mens als partner en zullen diens aandacht proberen te trekken door zijn of haar stem na te bootsen. Omdat het zeer sociale vogels zijn, hebben ze veel aandacht nodig. Gebrek aan aandacht en verveling kunnen leiden tot onophoudelijk krijsen en verenplukken. In een papegaaiensamenleving geldt een strikte rangorde. Dominante vogels zitten meestal op hogere plaatsen dan ondergeschikte vogels. Een papegaai die regelmatig op het hoofd van zijn baas of op andere hoge plekken mag zitten kan zich snel dominant gaan voelen en zich ontwikkelen tot een bijtend en krijsend probleemdier. Papegaaien hebben ongeveer de intelligentie van een peuter. Ongewenst gedrag is snel aangeleerd en kan het meest effectief bestreden worden door de vogel totaal te negeren.
